dag 9 Wageningen

Deze voor ons spannende reis, begon om 8.00 uur. Op naar Wageningen. Nog wel even snel langs de vogelzangwedstrijden, een typisch surinaams gebruik. Ieder zichzelf respecterende man hier, loopt met een vogeltje in een kooitje. De waarde van het zangvogeltje kan oplopen tot wel 10.000 euro! Wel een risicovol pensioen!
De tocht gaat in het begin door redelijk welvarend gebied en over asfalt. Dit in tegenstelling tot de vroegere oost-westverbinding. Het is wel af en toe slalommen om de kuilen, maar vanaf Coronie is de weg prima. Voor de oud-surinamergangers: het Stoepeveer en het veer bij Coppename Punt zijn vervangen door handige bruggen!
De spanning steeg, de chauffeur ging steeds rustiger rijden omdat hij wist dat het voor ons iets bijzonders was.
En dan ben je plotseling in Wageningen en ja, wat moet je daar dan van zeggen.
Het asfalt houdt op, de weg zit vol gaten, je herkent de silo, rijdt langs het postkantoor, de padikorrel blijkt van zijn sokkel gehaald (gestolen), het voetbalveld is een oerwoud zonder tribunes, hoge bomen op plein 1951 met een enorm standbeeld, geplaatst i.v.m de onafhankelijkheid en met grazende koeien en schapen, het gebouw van AZ en PZ is afgebrand en nu een overwoekerde bende en Hotel de Wereld, ja, dat leek van de buitenkant nog wat.
Meneer Frijters (tegenwoordig beheerder) stond ons al op te wachten en had direkt al heel veel verhalen te vertellen over vroeger en nu.
Hoewel we gewaarschuwd waren voor mogelijke stroomuitval (dus geen airco) hebben we daar geen problemen mee gehad. Anders was het met het water. Er kwam nauwelijks iets uit de kraan, de waterdruk viel soms helemaal weg en warm water was een droom.
Er stond een bed met een iets te groot matras en iets te kleine lakens. Kortom: armoe. En als toppunt van triestigheid begon het tropisch te gieten.
Veel tijd om verder rond te kijken was er niet, want Rinke had, als onze ingehuurde reisleider, een prachtig programma voor ons en we gingen op pad met de speedboot bestuurd door Rikkie Gummels naar Cupido (een piepklein indianendorp aan de Maratakkarivier).
Ondanks de regen een fantastische middag gehad! Een oude indiaanse kwam gelijk door de stromende regen een schaal fruit uit eigen oerwoud brengen.
Rinke heeft ons een heerlijke warme lunch bereid op houtvuur.
Verder werden we verrast door een tropisch onweer, een grote groep monki-monki's (kleine aapjes) die al etend op terugtocht waren naar hun nachtbomen, en overvliegende papegaaien.
We kwamen vies en modderig terug in Wageningen, maar deze tocht was een goede afleiding na de eerste schok.
Gepoogd te douchen (Hans en ik waren blij dat Judith en Erik niet al te lang onder de koude douche bleven staan want, had de ene kamer een kraan open, dan had de andere kamer mooi pech)
Bij Rinke in de Mauritslaan een heerlijke maaltijd gegeten en hierna uitgeteld naar bed (heerlijk zo'n schansmatras!)