Maandag 18 sept terugtocht

Vandaag zit ons paradijselijke bezoek aan Djemongo er weer op. Na het ontbijt de bagage weer in de boot geladen. Erik is nog even gaan chillen in de sula (aanmehoelaindesula). Met veel snoepjes voor de kinderen en een fooi voor Mandje zijn we vertrokken naar Nw Aurora voor een wandeling van een uurtje door het dorp.(je weet wel van onze truc van gisteren) Veel oorspronkelijke huisjes gezien en een medische post met radiozender en het plaatselijk energiebedrijf. Ook hier doen wat snoepjes voor de kinderen en moeders wonderen. Na nog even benzine te hebben bijgetankt de tocht vervolgd naar Atjoni. Daar moesten de bagage en de koelboxen weer overgeladen worden in het hutsebutsbusje. Daar hebben we ook staande een warme maaltijd gegeten. Warm omdat er niet veel schaduw was. Het eten smaakte overigens best wel ondanks of dank zij de hitte. Toen alle spullen weer in de bus zaten en wij ook bleek dat ding niet te starten.
Na diverse pogingen is het probleem van het niet starten opgelost door met hulp van velen de bus tegen een hellinkje op de stoten, zoals dat hier heet.
Door de bus weer terug te laten rollen richting rivier (heel fijn idee als je er zelf nog inzit kan ik je verzekeren) en de koppeling op te laten komen deed ie het gelukkig wel. De motor is verder de hele dag niet meer uit geweest.
Onderweg kwamen we een busje (van hetzelfde tourbureau) tegen met een aantal stijve Duitse harken erin die honger hadden.
Aardig als wij zijn stop je dan even en wordt er een soort tafeltje dekje opgezet en voeding aan andere bus geleverd. Helaas hadden we voor hen geen sauerkraut op het menu.
Na weer wat gedronken te hebben en de belofte van Prit dat misschien nog vandaag het wonder van een werkende airco zou geschieden hebben we ons op de nog bijna vijf uur durende overlevingstocht gestort.
Na een aantal drink- en plasstops is het wonder dan toch geschied: wel bijna een uur lang ging de airco aan. Die moest overigens onmiddelijk uit zodra er iets op de weg lag dat op asfalt leek (dan konden de ramen open want dan was er minder stof en dat was veeeel beter). Daarna volgde nog een ongevraagde rondrit door de buitenwijken van Paramaribo (om de resterende tijd vol te maken?). We werden vervolgens volledig afgeserveerd bij het Ecoresort afgeleverd.
De medewerkers van Ecoresort herkenden ons eerst niet omdat we er iets anders uitzagen dan bij het vertrek op zaterdag. Erik had bij voorbeeld rood haar (stond best wel goed)
Ymke was compleet doorgezweten en de rug van Judith zat aan de voorkant ipv de achterkant.
De enige die strak in zijn vel zat was Hans maar dat kwam dan wel door het verbranden ervan in een hangmat in het Paradijs (raar toch ik dacht dat je alleen in de hel kon verbranden).
Na uitgebreide en langdurige inweek, sop, schrob, hoofdwas, clean stoom en afdroog werkzaamheden bleef er uit de kamer van J en E toch een vreemd luchtje komen.
Na diepgaand onderzoek bleek dat een aantal vruggies (van de terugreis uit Wageningen met Sjammie) in de koffer een eigen kringloop waren gestart.
De koffer is op het balkon gezet en het was daarna de eerste avond in Paramaribo zonder ook maar een enkele mug.
Na een paar Parbootjes en weer een heerlijke hap op het bekende terras weer in een echt bed geslapen.