Op bezoek bij Nelly en Fietsen

Vandaag (dinsdag de 5e) een "rustdag" dus op zoek naar het reisbureau dat Judith had opgekregen om vervolgtours te regelen.
Dat duurde maar en duurde maar, we konden het niet zo gauw vinden en het was warm kan ik je vertellen baja! We werden al meewarig aangekeken door de mensen in de stad, die domme bakra's die op het midden van de dag maar gaan sjokken in de stad, dat doe je niet. Wij wel dus, Hans en ik hielden het niet meer uit en wilden eerst weer wat zouts dus broodje zoutvlees genomen. Eindelijk het beoogde reisbureau gevonden, jammer genoeg was de eigenaar niet aanwezig, dus daar konden we geen zaken mee doen. Toen maar een chineesje gepakt, want je verliest nogal wat vocht en zout. Heerlijk was dat en gelijk daarna een taxi gepakt (12,50 SRD) naar de Estabrielstraat om zaken te doen met Marcel en zijn vader voor de vervolgtours. Dat ging gesmeerd. Goede afspraken kunnen maken en blij weer teruggebracht naar het hotel door de vader: service van de zaak!
Lekker douchen, want dat doen we toch wel minstens 2 keer per dag!
's Avonds opgehaald door Nelly en haar kleindochter om moksi alesi te gaan eten bij Nelly thuis. Hans en ik mochten ook mee. Wat een warm welkom en onthaal! Heerlijk buitengezeten in een super aangeharkte en verzorgde tuin. Zo'n beetje alle kinderen en kleinkinderen en achterkleinkinderen ontmoet, gezellig bij gepraat, veel gelachen en heerlijk gegeten: botervis, moksi, okra, sla en nog veel meer en die jongens aan de djogo natuurlijk. Als toetje heerlijke sinaasappels en pompelmoes. En als grande finale zijn we getrakteerd op een busrit over de Wijdenbosbrug met uitzicht op de lichtstad Paramaribo en nog een tour door de stad met uitleg. Het was fantastisch allemaal en moe maar voldaan naar bed.


Hans
O ja Niek, er zijn geen klompen dus waarschijnlijk ook geen klompenmakers.
Ik begin te begrijpen waar je heen wil met dat bos en zo. Foto volgt zodra we weer kunnen.
Eric, ik heb ook nog een foto van een leuk treintje en er zijn genoeg vruggies hier.

Fietsen.
Ja je doet rare dingen op je oude dag. Wij dus met zijn vieren en een gids een dagje fietsen naar plantage Peperpot. Eerst fietsen halen, afstellen, banden oppompen, kennismaken met onze gids Wibo, en dan op pad.
Langs fort Zeelandia (zondag ook al bekeken in de wandeling, maar nu toch weer met nieuwe uitleg) en dan naar de platte brug (voor insiders). Vroeger ging daar een grote pont, met (vracht)auto's, fietsen, voetgangers over de Surinamerivier. Maar nu de nieuwe Bosjebrug er is (naar zijn naamgever Jules Wijdenbosch) is de grote pont uit de vaart genomen. Dus met een heel klein gondeltje (20 personen en 5 fietsen) zijn we overgezet. En dan fietsen (koud hebben we het niet gehad) naar de restanten van een oude koffie en cacao plantage. Niet meer in bedrijf en al behoorlijk vervallen. De koffie- en cacaobomen staan er nog, maar de bebouwing is behoorlijk afgetakeld. Toch wordt met subsidie van Nederland (ministerie van Buza) het voorraadgebouw geheel gerenoveerd.
De vertegenwoordiger van Buza komt 2 a 3 keer per jaar kijken of het goed gaat. (Ik wil ook voor Buza werken). Weten jullie in NL waar je belasting centen blijven. In ieder geval wel goed dat ze de renovatie van het culturele erfgoed sponsoren. De tocht na Peperpot leidde over een kilometers lang jungle paadje van niet meer dan 20 cm breed. Aan beide kanten behoorlijke begroeing, waar je niet in moest blijven hangen. Goede stuurmanskunst was vereist, en niet altijd aanwezig. Wel heel leuk. Na een goede lunch bij de Javaan (Hans at hier zijn 4e sauto soep van deze vakantie) terug naar de boot. Daarna op de markt knippa's gekocht en door de metropool Paramaribo gecrosst.
Met enig geluk hebben we dit zonder kleerscheuren volbracht. 's Avonds met de taxi (zonder vering, en wel veel verkeersdrempels, lache dus) naar Blauwgrond om, jullie raden het al, heerlijk Javaans te eten (sorry Elly).