Varen en terug naar Paramaribo (12)
Door: Hans en Erik de foto's
Blijf op de hoogte en volg Judith, Erik, Hans & Ymke
15 September 2006 | Suriname, Wageningen
Blijft lastig om alles in de juiste volgorde te houden, maar ik doe mijn best.
Woensdagochtend na de maaltijd eerst nog even chillen met koffie op het balkon bij Rinke (die hier dus Ringo heet). We zijn door onze chauffeur, Sjammi, naar de steiger van Wageningen gebracht waar we weer op de speedboot zijn aangemonsterd om een tocht te maken naar de Henar brug (bij klein Henar).
Tijdens die tocht hebben we enkele kaaimannen gezien, behalve Erik dan, want die miste ze steeds.
Bij Henar zijn we even uitgestapt en hebben de benen en de meeste andere lichaamsdelen geprobeerd te strekken (dit vanwege de eerdere aanslagen op onze zitspieren). Vanaf de brug een korte wandeling gedaan naar een fruitstalletje langs de weg en daar weer heerlijk genoten van de diverse (ons mannen) onbekende fruitsoorten.
Weer op weg terug naar de boot hebben we bij de plaatselijke buurtsuper het nodige te drinken ingeslagen.
En dat was wel nodig want?
Als je voor de terugtocht ongeveer 10 liter bezine verbruikt en je hebt er maar 8 in de tank dan kom je niet helemaal aan op de plaats van bestemming, de steiger van Wageningen dus. Met de peddel een speedboot tegen de stroming in naar de steiger zien te krijgen gaat echt niet lukken. Dus hebben we koers gezet naar de wal. Dat wil zeggen struiken langs de kant met scherpe doorns eraan waar we ons konden vast binden. De boot bedoel ik dus.
Gelukkig staat er in Wageningen een grote gsm mast waardoor er bereik was met de mobiele telefoon (dit gsm bereik is niet op alle plaatsen waar we inmiddels al geweest zijn).
Onze begeleiders konden kontakt leggen met de plaatselijke waterwegenwacht. Dat was in dit geval de zoon van de kapitein (een soort burgemeester) van een indianendorpje.
Binnen een kwartiertje hoorden we een andere speedboot naderen met twee vriendelijke indianen erin. Ze hebben ons op sleeptouw genomen naar het punt waar onze chauffeur al stond te wachten.
Vandaar zijn we afgezet bij ons hotel om ons op te frissen en de koffer te pakken voor de terugtocht naar Paramaribo.
Sjammie kwam ons weer ophalen bij hotel de Wereld en, na eerst een lekke band verwisseld te hebben, kon onze terugreis naar Paramaribo beginnen.
Onze chauffeur heeft onderweg veel dingen verteld over planten en vruchten uit de natuur die wij passeerden. Voor welk kwaaltje dit blad of deze knol goed of niet goed was. Hij wist ons daar erg veel over te vertellen en we kwamen dan ook rond 18:30 met de nodige bladeren, vruchten en bloemen terug in ons hotel en hebben weer onze kamers betrokken.
Na een lekkere maaltijd bij het Vat (je weet wel ons plak-terras)
zijn we ter bedde gestort. We moesten weer vroeg op voor de tocht naar de Jodensavanne.
Woensdagochtend na de maaltijd eerst nog even chillen met koffie op het balkon bij Rinke (die hier dus Ringo heet). We zijn door onze chauffeur, Sjammi, naar de steiger van Wageningen gebracht waar we weer op de speedboot zijn aangemonsterd om een tocht te maken naar de Henar brug (bij klein Henar).
Tijdens die tocht hebben we enkele kaaimannen gezien, behalve Erik dan, want die miste ze steeds.
Bij Henar zijn we even uitgestapt en hebben de benen en de meeste andere lichaamsdelen geprobeerd te strekken (dit vanwege de eerdere aanslagen op onze zitspieren). Vanaf de brug een korte wandeling gedaan naar een fruitstalletje langs de weg en daar weer heerlijk genoten van de diverse (ons mannen) onbekende fruitsoorten.
Weer op weg terug naar de boot hebben we bij de plaatselijke buurtsuper het nodige te drinken ingeslagen.
En dat was wel nodig want?
Als je voor de terugtocht ongeveer 10 liter bezine verbruikt en je hebt er maar 8 in de tank dan kom je niet helemaal aan op de plaats van bestemming, de steiger van Wageningen dus. Met de peddel een speedboot tegen de stroming in naar de steiger zien te krijgen gaat echt niet lukken. Dus hebben we koers gezet naar de wal. Dat wil zeggen struiken langs de kant met scherpe doorns eraan waar we ons konden vast binden. De boot bedoel ik dus.
Gelukkig staat er in Wageningen een grote gsm mast waardoor er bereik was met de mobiele telefoon (dit gsm bereik is niet op alle plaatsen waar we inmiddels al geweest zijn).
Onze begeleiders konden kontakt leggen met de plaatselijke waterwegenwacht. Dat was in dit geval de zoon van de kapitein (een soort burgemeester) van een indianendorpje.
Binnen een kwartiertje hoorden we een andere speedboot naderen met twee vriendelijke indianen erin. Ze hebben ons op sleeptouw genomen naar het punt waar onze chauffeur al stond te wachten.
Vandaar zijn we afgezet bij ons hotel om ons op te frissen en de koffer te pakken voor de terugtocht naar Paramaribo.
Sjammie kwam ons weer ophalen bij hotel de Wereld en, na eerst een lekke band verwisseld te hebben, kon onze terugreis naar Paramaribo beginnen.
Onze chauffeur heeft onderweg veel dingen verteld over planten en vruchten uit de natuur die wij passeerden. Voor welk kwaaltje dit blad of deze knol goed of niet goed was. Hij wist ons daar erg veel over te vertellen en we kwamen dan ook rond 18:30 met de nodige bladeren, vruchten en bloemen terug in ons hotel en hebben weer onze kamers betrokken.
Na een lekkere maaltijd bij het Vat (je weet wel ons plak-terras)
zijn we ter bedde gestort. We moesten weer vroeg op voor de tocht naar de Jodensavanne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
